Met een gek gevoel in mijn buikje, typ ik mijn allerlaatste blogberichtje.
Maar dat doe ik vanuit een andere omgeving... namelijk mijn nieuwe relax zeteltjes in mijn huisje in Wippelgem. De laatste weken waren erg apart. Ik heb heel veel tijd 'verloren' door ziek te zijn, dus het was daarna alle hens aan dek. Ik heb beslist om één laatste uitstap te doen. Samen met Thalia deed ik een quad tour doorheen het regenwoud van Suriname. Puur genieten! De rest van de dagen werkten we ons eindproject af en trokken we naar vele plekken om te gaan filmen voor onze reportage. Zo kwamen we onder andere terecht in de moskee, waar we urenlang interessante gesprekken voerden over geloof en zelfs terreur. Op maandag was het tijd voor een afscheidsetentje met Tjoen en onze buurman Jan-Willem. We gingen heerlijk Indisch eten. Op donderdag volgde het laatste afscheidsetentje met de Vlaamse vriendjes, een avond die we eindigden in Havana Lounge. Op zaterdag pakten we de laatste spullen in, om die middag met Tjoen te vertrekken naar de luchthaven. Daar ging alles op z'n Surinaams. We stonden wel een uur aan de incheckbalie. Deels omdat er moeilijk werd gedaan over de bagage en deels... om onbekende reden. Die avond stegen we dan toch op om de volgende ochtend (in Suriname was het nog nacht toen) en met de tranen in onze ogen te landen op Schiphol. Het was een fijn weerzien met mijn kleine broer en ouders. Daarna gingen we nog even ontbijten om dan richting Wippelgem te trekken, waar mijn vriend Pieter me stond op te wachten en ik meteen mocht beginnen met het zoeken naar paaseitjes! Daarna zag ik ook mijn meter en mijn nonkel terug. Vele verhalen, foto's, filmpjes en gezelschapsspelletjes later, kroop ik eindelijk onder de wol (deze keer wel letterlijk) in mijn eigen bedje. De volgende dagen zullen, net zoals vandaag, bestaan uit het terugzien van vrienden en het maken van lesvoorbereidingen, want de eindstage komt eraan gevlogen! Moest ik kunnen, ik zou zo terug op het vliegtuig stappen en terug vliegen. Het zal nog even duren voor ik me hier opnieuw thuis voel... Ik had een ongelooflijk mooie tijd in Suriname, heb veel geleerd en vele fijne mensen leren kennen. Daar ben ik enorm dankbaar voor.
0 Reacties
Hallo daar! Eén van de laatste updates komt eraan. Nog een weekje en een half en ik ben opnieuw thuis. Ik ben er nog niet helemaal aan uit hoe ik daarover denk. Enerzijds ga ik enorm blij zijn om terug in een degelijk bed te slapen en om iedereen terug te zien, maar anderzijds zou ik hier zo graag blijven. Ik heb het voor mezelf al beslist, ik kom terug! Maar even over vorige week. Op maandag was er de laatste schooldag op de Sint-Bernadetteschool. Als afscheid nam ik een traktatie mee en las ik een verhaal voor, oh joy :-) Ik had de kinderen al even niet gezien door de binnenlandse stage, maar toen ik ook effectief afscheid moest nemen, besefte ik hoe hard ik ze zou gaan missen, net als die lieve juf Susan. Ik kreeg het nog moeilijker toen er zelf ééntje middenin de les begon te huilen. Vele knuffels en selfies later, was het tijd om te gaan... Bedankt voor de fijne tijden! Op dinsdag hadden we onze presentatie op het CPI. We informeerden de weinige aanwezige studenten en docenten over ons muzische project. Het is duidelijk dat de motivatie hier een pak lager ligt. Ik denk dat je op de Arteveldehogeschool toch snel een lokaal gevuld krijgt. Zeker wanneer je met deze personen een week naar het binnenland bent geweest. Maar goed, we deden daarom niet minder ons best! Daarna gingen we nog even langs op de Sint-Bernadetteschool, waar nog een afscheidsetentje met de leerkrachten aan de gang was. Toch is er die dag nog veel meer gebeurd. Dinsdag was namelijk ook de dag waarop de terreur toesloeg in Brussel. In Suriname is er heel wat gepraat hierover. Zoals ik ook al op Facebook postte, vind ik het erg frappant hoe twee plaatsen zo verschillend kunnen zijn. Op hetzelfde moment zijn er in Suriname voorbereidingen aan de gang voor Holi Phagwa, het hindoefeest. Op deze dag viert iedereen, ongeacht afkomst en religie, mee met de hindoes. Dit is hoe het zou moeten zijn. Die avond kwamen we met vele Belgische stagaires samen om de slachtoffers te herdenken, dit gebeurde symbolisch tussen de moskee en de synagoge. Die woensdag barstte het (lente)feest dan los. In onze (nieuwe) witte kledij, gewapend met gekleurd poeder, trokken we richting het centrum. Zowel in de Palmentuin als op het Onafhankelijkheidsplein was er van alles te doen. Iedereen gooide en smeerde rijkelijk om zich heen, bekend of onbekend. Het was werkelijk een groot feest. Mijn douche die avond had wel iets weg van een pakje gesmolten wasco's, maar ook dat is deel van het feest! De rest van de dagen verliep vrij eentonig. Werken voor ons eindproject. Maar op zondag voelde ik me opeens niet zo lekker. Het kon heimee zijn, want Pasen 'vieren' aan de andere kant van de wereld, zonder je familie, is niet zo fijn. Op maandag bleek dat toch niet de oorzaak te zijn, dus gingen we die avond naar het ziekenhuis. Verdict? Griep en een keelontsteking. Nu lig ik dus al enkele dagen geveld in bed, met veel stress, omdat ik niks kan doen voor school en er ook nog een eindstage op mijn staat te wachten. Om mijn gemoedsrust wat te proberen terugbrengen, breng ik dan toch maar snel mijn blog in orde.
Nu kruip ik terug onder 'de wol'. Grapje, ik zweet me nu al te pletter. Sribi Switi! Aan iedereen die mij de voorbije week heeft kunnen bereiken, proficiat. Aan iedereen die mij de voorbije week niet heeft kunnen bereiken, ook proficiat! Zoals vele al weten, ben ik terug in de stad na een weekje te mogen vertoeven in het binnenland van Suriname. En dat is met een enorm dubbel gevoel. Ik ben erg blij dat ik opnieuw in mijn eigen bed slapen kan, maar moest het kunnen... ik keer meteen terug. Ons avontuur startte op zaterdag. We verzamelden die ochtend aan het CPI, om met een truck vol bagage en enkele busjes te vertrekken naar de haven van Atjonie. Enkele uren rijden later, kwamen we aan het einde van de weg. Hier stapten we over in bootjes om een klein uurtje te varen naar Jaw Jaw.
De tocht naar het kleine dorpje was weliswaar bijna betoverend. We waren helemaal omgeven door het regenwoud. Aangekomen in resort Djamaika, was mijn verbazing nog niet over. Wat een uitzicht! Daarna hadden we het geluk om de bagage uit de boot te mogen laden in de brandende zon. Gevolg? Een erg aantrekkelijke brandwonde op mijn neus. Daarna kregen we de kans om even heerlijk te gaan zwemmen in de Surinamerivier. We maakten ook direct kennis met de Sula, de stroomversnelling. Goed vasthouden, was de boodschap! De volgende dag (na een korte nacht op een hard bed) gingen we het dorpje zelf gaan bewonderen, om in de namiddag op bezoek te gaan bij onze eigen stageschool. Alle studenten waren verdeeld over 5 scholen in de buurt. Zo stond ik in het dorpje Abenaston. Ik werd samen met Xiomara, een Surinaamse studente aan de lerarenopleiding, in leerjaar 5 (klas 3) geplaatst. De volgende dag konden we eraan beginnen! Ik had het geluk dat ik om 5u beneden verwacht werd, om aan het ontbijt te beginnen. Elke dag had er een groep corveedienst, de eerste dag was dat dus Abenaston. Met slaperige ogen ging ik de dag tegemoet. Gelukkig werd ik al snel wakker van de boottocht naar het dorpje. In de vroege ochtend kunnen genieten van de prachtige natuur en het opspattende water, ik zou dit wel gewoon kunnen worden! Daarna was het tijd om kennis te maken met de stageklas. Ik was toch wel wat geschrokken. Ze vertelden me dat de kinderen rustiger zouden zijn dan in de stad, maar daar heb ik maar weinig van gemerkt. De meeste lessen verliepen erg rumoerig en het was geen uitzondering dat er opeens enkele leerlingen begonnen te vechten. Ik gaf die dag ook mijn eerste les. Op zich verliep deze vrij vlot, tot bleek dat de leerlingen het cijferen, wat ze nodig hadden in de laatste oefening, helemaal niet onder de knie hadden. Ik vroeg de klasleerkracht of ik de dag erna een extra les hier rond mocht geven, maar die vraag werd onthaald met een negatief antwoord. Blijkt dat er niet wordt afgeweken van de methode, dus elke les moet worden gegeven op de dag dat ze staat gepland. Wanneer er een schooldag wegvalt, door bijvoorbeeld een feestdag, wordt die les niet opgeschoven, maar gewoon geschrapt... Thuisgekomen die middag, was het tijd om te baden... in de rivier. Het heeft wel iets speciaal, om je te wassen in de Surinamerivier. De stukjes kip en andere zaken van de afwas die naast je drijven, moet je er natuurlijk wel bijnemen. Hoe verliepen de andere dagen? Meestal hetzelfde. Vroeg wakker (want het eerste fluitje ging om half 5, dus de meesten gingen al baden rond kwart voor 4, dus vanaf dan begon het geluid buiten) en best laat in bed, omdat er meestal maar tegen 21 uur gegeten werd. Ook werd elke ochtend geopend met zang, gebed en uiteraard de vlaggenparade. Iets wat ik erg kon appreciëren en vaak mis in Vlaanderen. In de voormiddagen hadden we les, in de namiddagen waren we vrij. Dan werd er voorbereid, gezwommen in de rivier, sport en spel gespeeld, ... Zo leerde ik ook het spel 'Joule' kennen, iets wat ik zeker meeneem naar Vlaanderen. Over dat voorbereiden wil ik wel nog een toevoeging doen. Ik vond persoonlijk dat er erg weinig voorbereid te werk werd gegaan. Ik zag vaak studenten die, eenmaal in de klas toegekomen, pas begonnen te kijken welke les er gegeven moest worden en zelfs nog aan de klasleerkracht moesten vragen hoe een bepaalde oefening gemaakt moest worden. Ondertussen werd de klas natuurlijk erg rumoerig... Ik heb besloten om op zulke momenten het spel 'Juf zegt' aan te brengen. De leerlingen kenden het niet, maar konden het zeker en vast appreciëren. Het was fijn om ze daarna in hun vrije tijd ook dit spel te zien spelen. Op donderdag was het tijd om afscheid te nemen. En wat gebeurde dit uitgebreid! Xiomara en ik hadden traktaties voorzien voor de kinderen, maar we kwamen met een heleboel meer naar huis. De leerlingen brachten vele Surinaamse vruchten mee, zoals switbonki, maripa en awarra. Ook kregen we nog een gevlochten blad mee als waaier en een geknutselde bloem. De hele school stond aan de waterkant om te zingen en ons uit te zwaaien. Hartverwarmend. In de namiddag die daarop volgde, trokken we naar Nieuw Aurora. Het was een lange, maar plezante boottocht. We wandelden het dorp rond en ontmoetten enkele oud-studenten van het CPI. Daarna vertrokken we opnieuw met de boot, doorheen de Sula, net een waterattractie! Tussendoor stopten we ook even op een mooie plek om te baden en foto's te nemen. Eens terug in Jaw Jaw was het tijd om onze bagage klaar te maken, het laatste avondmaal te nuttigen en voor de laatste keer op onze plank, ik bedoel in ons bed, te kruipen. Op vrijdag volgde weer dezelfde tocht met de boot en de bus naar huis. Ondanks dat het een vermoeiende dag was, zaten we toch pas tegen de ochtend in ons bed... We hadden die avond namelijk nog een afscheidsfeestje. Patriek en Thijs zouden op zaterdag terug naar Nederland trekken. Het was een enorm gezellige avond. Ik zal jullie missen, bedankt voor de fijne momenten! Dit weekend kan je ons vooral vinden achter de computer, want er staat nog heel wat schoolwerk op ons te wachten. Morgen hebben we onze laatste stagedag op de Sint-Bernadetteschool en op dinsdag mogen we ons muzisch project gaan presenteren aan de studenten van het CPI. Woensdag starten we de paasvakantie met Holi Phagwa, het Hindoefeest. We kijken er al naar uit! "Suriname zal groeien door aandacht voor groen, als jij en ik meegroeien, lezen en doen!”
Dit is de slogan van het Kinderboekenfestival Suriname in 2016! Het thema was groeien. Vorige week waren wij vrijwilligers op dit evenement. Ik startte de week al goed: ziek! Maar na enkele momenten gemist te hebben, ging ik er weer helemaal tegenaan. Het grootste deel van de tijd stonden we in het Fablab, we zijn hierin terecht gekomen, omdat onze buurman Jan Willem hiervoor vrijwilliger is. Maar wat deden de kinderen nu precies in dat lab? Er werden prenten uitgesneden met de Lasercutter (de prinsesjes waren erg in trek!), scribbling machines gemaakt, een wijnrek werd in elkaar geplaatst, de kinderen gingen op zoek naar hun huis en andere plekken op Google Earth, ... Het was een fijne tijd! Een ander deel van de opdracht bestond uit het 'bewaken' van de computerstand, net zoals we deden op het kinderboekenfestival in Coronie. Soms had ik wel het gevoel dat het festival zijn doel wat voorbij ging. Er waren enkele hele fijne stands waar kinderen konden lezen en boeken konden kopen, maar vaak ging het ook om promotie van een bepaald product of een bepaalde dienst. Het is een leuk en leerrijk evenement, maar erg veel werden de kinderen niet gestimuleerd om te lezen. We sloten onze lange week af op zaterdagavond met een echte "movienight", samen met twee Nederlandse studenten, Patriek en Thijs. We keken naar 'The Blind Side', met Spaanse ondertiteling, het was dus zeker en vast een (multi)culturele avond! Op zondag besloten Thalia en ik om een ontspannen fietstochtje te maken, na ons schoolwerk. Maar uiteindelijk werd het een dag vol emoties. We fietsten op de Kwattaweg, een vrij drukke stad in Paramaribo, tot er plots een man naast ons reed, uit zijn raam ging hangen en de tas van Thalia afrukte. We waren verbijsterd. Het kenteken was helemaal roestig en vuil en bijgevolg niet te lezen, slim gespeeld... De rest van onze namiddag brachten we dus door op het politiekantoor. De volgende dag trokken we richting vreemdelingendienst en het Belgische consulaat, om nieuwe papieren te regelen, want haar paspoort was ze dus kwijt. Hopelijk komt alles snel in orde, want zaterdag vertrekken wij naar het binnenland van Suriname. We zullen daar een weekje stage lopen in Jaw Jaw. We worden onderverdeeld in groepen, waardoor wij, Vlaamse studenten, zullen worden opgesplitst. Elk van ons zal terechtkomen bij 5 Surinaamse studenten. Spannend! In het begin had ik wat schrik, ik hoorde reeds allerlei jungle-verhalen van andere studenten en we kregen een vrij strenge infobrief, maar na een goed gesprek met de directeur van het CPI, heb ik er al heel wat meer zin in. Ook de juffen op de Sint-Bernadetteschool reageren erg enthousiast op ons 'vertrek' naar dit avontuur. Hoe dichter bij zaterdag, hoe meer zin ik heb om de boot in te stappen! Uitgebreid verslag volgt uiteraard wanneer ik terug ben. Toch ben ik niet altijd even enthousiast. Af en toe steekt er wat heimwee de kop op. Morgen wordt mijn lieve broer Yorben 8 jaar en ik baal er echt van dat ik deze speciale dag moet missen... Gelukkig hebben we een date op Skype! ;-) Over verjaardagen gesproken, gisteren vierden we in de stageklas ook een 8e verjaardag! Ik had het al enkele keren meegemaakt dat leerlingen uit andere klassen voor de leerkrachten (en soms ook enkele leerlingen) een stukje taart of een loempia kwamen brengen, maar nu bleek wat voor een feestmaal het werkelijk was. Alle kinderen kregen eerst fris, in alle verschillende kleuren. Daarna kregen de leerkrachten twee soorten loempia's. Ondertussen werd de kaars op de taart uitgeblazen, om deze daarna aan te snijden en te verdelen. Terwijl deze gesneden werd, kreeg iedereen ook nog eens een worst. Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ook iedereen een zakje mee naar huis, dit was gevuld met koek, een lolly, kaaspopcorn, ... Ik moet eerlijk bekennen dat, wanneer ik thuis kwam, ik alleen maar enkele kleine toastjes naar binnen kreeg! Op 10 april ga je me van het vliegtuig kunnen rollen, als ik zie hoe 'gezond' ik hier eet! ;-) Wist je trouwens dat leerlingen die jarig zijn, die dag niet in uniform naar school moeten komen? Ze mogen hun eigen kledij aantrekken, mits dit niet ' te sexy' is. Wat. Een. Weken. Waren. Me. Dat! Ik schrijf jullie van onder mijn klamboe, terwijl zowat alle liedjes van The Lion King tegelijkertijd in mijn hoofd afspelen. Het waren drukke weken, waarin we verder werkten aan ons muzisch project en dus ook onze musical. Wat deden we ook alweer? We gaven telkens in één klas 2 à 3 lessen in één van de muzische vakken, dit op een tijdsperiode van ongeveer 2 weken en een half. Ondertussen goten we ook alles in een musical. Ik overloop even kort hoe dat in zijn werk ging. We startten elke les met het vertellen van het verhaal van 'The Lion King'. - In leerjaar 3 gaven we bewegingsexpressie. De leerlingen experimenteerden op de geluiden van de wind om als eindresultaat tot twee 'dansen' te komen. Zo dansten ze op Allegria, de levenswind, met zwarte linten. Op het einde beeldden zij ook de overwinning van Simba op Scar uit. De jongens waren aanwezig tijdens de stormige periode van Scar met rode linten, terwijl de meisjes met hun groene lintjes voor de rust in het koninkrijk kwamen zorgen. Ze waren vaak nog wat onzeker, maar hebben dat meer dan goed gedaan! - In leerjaar 4 hadden we het over 'Hakuna Matata' tijdens Muzisch taalgebruik. We leerden de leerlingen kennis maken met deze motto's/levensspreuken en daagden ze uit om er zelf te bedenken. We gaven hen wel nog een bepaalde structuur (lettergrepen op bord noteren, hieruit mochten ze er 2 keer 3 samenvoegen tot een spreuk), waardoor het vlotter verliep. Toch hadden sommige leerlingen het hier nog erg moeilijk mee, omdat ze vaak geen woord wouden vormen dat niet echt bestond. Door vele voorbeelden te geven van onszelf en andere leerlingen, probeerden we hen over hun angst heen te helpen. In de laatste les mochten ze hun spreuk op een blad noteren en versieren, naargelang de betekenis. Tijdens de musical presenteerden ze deze dan samen met een eigen 'move', tijdens het lied van 'Hakuna Matata'. Tijdens de repetities waren ze erg onzeker, terwijl ze tijdens de show het beste van zichzelf lieten zien! - In leerjaar 5 gaven we zowel beeldlessen in klas 3A als in klas 3B. We lieten de leerlingen met hun hoofd op hun bank en met gesloten ogen naar 'The circle of life' luisteren, hieruit moesten ze dan (dieren)geluiden halen. De geluiden eruit halen, was geen probleem (ik had alvast geen zebra herkend ;-) ), maar met gesloten ogen op de bank gaan liggen, was duidelijk nieuw! Klas 3A maakte uiteindelijk tekeningen over het dierenrijk, die werden opgehangen op het podium. Klas 3B maakte echte dierenmaskers, waarmee ze opkwamen tijdens 'The circle of life'. - In leerjaar 6 en 7 gaven we enkele dramalessen. We begonnen met de leerlingen op te warmen met enkele eenvoudige oefeningen, wat niet echt in de smaak leek te vallen de muzische ("muziek") leerkracht en waar we dan ook mee moesten stoppen. Gevolg? Onzekere leerlingen. Aan de hand van enkele situatiekaarten, mochten de leerlingen dan stukken uit het verhaal spelen. Eén groepje per situatie werd dan uitgekozen om dit te brengen tijdens de musical. Ook dit verliep niet altijd even vlot. Tegen de meer onzekere leerlingen werd vaak gewoon gezegd dat ze niet goed genoeg waren en vervangen mochten worden, terwijl wij ze vooral probeerden te stimuleren. Tijdens deze lessen hebben Thalia en ik het vaak moeilijk gehad. Enerzijds wil je niet ingaan tegen de begeleidende leerkracht, maar anderzijds wil je de leerlingen ook écht een goed gevoel geven en ze laten openbloeien. - Tot slot gaven we nog enkele muzieklessen in leerjaar 8. We vertrokken uit deze klas steeds met een immens goed gevoel. We leerden hen een lied aan, met aangepaste tekst, namelijk 'Hoepel op, Simba' (op het ritme van Hit the road, Jack). Dit brachten ze in twee groepen, de jongens waren Scar, de meisjes Simba. Wat een spektakel! Er was ook hier wel wat lichte frustratie, wanneer de muzische juf de les vooral zelf probeerde te sturen, maar uiteindelijk kwamen we tot een fantastische act. Ook de klasleerkracht, juf Nestrelli gaf zich helemaal, leuk om iedereen zo enthousiast te zien! In deze klas besloten we ook eens te experimenteren, wat niet in goede aard viel. We lieten het lied 'Wacht maar af totdat ik koning ben' spelen en gaven de leerlingen enkele instrumenten, met als bedoeling op het einde van de les met de hele klas tot een muzikale begeleiding van het lied te komen. De leerlingen zijn hier enorm ritmisch aangelegd, dus dit mocht zeker geen probleem zijn. Maar we moesten dit veranderen tegen de volgende les. Er werd gevraagd om de leerlingen dit lied op Surinaamse manieren te laten zingen/brengen en af te stappen van 'Hollandse' manieren. Die avond gingen Thalia en ik dus meteen aan de slag. De leerlingen krijgen hier effectief 'rappen' op school, dus besloten we een deel van het lied in een rap te plaatsen. Een enorme uitdaging voor onszelf, omdat je weet dat je je op onbekend terrein begeeft en je dit moet brengen voor leerlingen die hier eigenlijk expert in zijn. We plaatsten ook een Caraïbisch stukje in ons lied, wat een heel vrolijke toets gaf! Het refrein lieten we open voor de leerlingen. We wilden de zin 'Wacht maar af totdat ik koning ben' behouden, dus dachten we dat ze deze misschien wel konden vertalen in het Sranan (Wakti te mitrong konoe) en in het Engels (Just wait till I'm the king), waarin er hier ook veel wordt gezongen op school. Dit plaatsen ze dan op een Surinaams ritme. Juf Nestrelli ging hier ook helemaal in op en begeleidde de leerlingen in een voor ons onbekend ritme. Het eindresultaat was verbluffend! Gedurende die weken bestonden onze middagen en avonden uit lessen voorbereiden, maskers uitknippen en verstevigen, decors schilderen, muziekinstrumenten maken, schmink en knutselmaterialen gaan kopen in de Mall, voor muziekboxen zorgen, ... en ga zo maar door. Maar we hebben ons dus zeker niet verveeld! ;-) Op maandag 22 februari gingen we met alle klassen oefenen op het podium, op dinsdag was het generale repetitie (die we overigens hebben moeten stoppen halverwege, omdat de juf dat plots besliste) en op woensdag was het dan zover... De musical! We kregen te horen dat er ook studenten en docenten van het CPI aanwezig zouden zijn, omdat zij dit jaar voor het eerst lessen krijgen over musicals. Spannend! De dag van de show was toch een beetje zenuwslopend, er was nog turnles in de zaal. we konden bepaalde zaken dus niet op voorhand klaarzetten, maar gelukkig was ons decor af, met dank aan de jongens van leerjaar 8, die ons hielpen met het verslepen van palmen e.d. Daarna trokken we naar de klassen, om de leerlingen te schminken. Wanneer alle leerlingen er klaar voor waren, konden we van start gaan! De show zelf verliep heel vlot, ook al hadden we niet alles kunnen oefenen op de generale. Thalia nam de coulissen met de dramaspelers en muziek voor haar rekening, terwijl ik op de 'grond' zorgde dat alle klassen op tijd op en af het podium waren, met de juiste attributen. We zijn erg trots op onze leerlingen en ze hebben ons ook vaak verbaasd. Eén van de meer bedeesde meisjes die op de generale bijna werd vervangen door de juf, speelde de pannen van het dak! Zo zie je maar... :-) We besloten trouwens ook om op de generale nog een gezamenlijke dans aan te leren op 'The Lion Sleeps Tonight'. Dit was een groot succes, het gaf een enorme kick, om met bijna 200 leerlingen een dans uit te voeren! Achteraf kregen we positieve feedback van een muziekdocent van het CPI. Hij stelde ook heel wat vragen, het deed deugd om eens te kunnen vertellen over wat we hebben verwezenlijkt op die korte tijd. Ik wil graag juf Sylvana en alle klasleerkrachten bedanken voor hun steun en tijd, meester Erwin voor de kansen die hij ons gaf, directie van Christus Koningschool, omdat we de zaal mochten gebruiken, Pieter, voor het bezorgen van aanschouwelijk materiaal, Laura, voor het bezorgen van het originele verhaal, alle leerlingen voor hun inzet, en Thalia, om deze weken vol hard werk met mij door te brengen en te blijven doorzetten. Wie de volledige show wil bekijken, is na 10 april altijd welkom voor een musicalavond in Wippelgem met een fiere juf! ;-) Die avond hebben Thalia en ik ons succes gevierd in een heerlijk wokrestaurantje. De rest van de dagen hebben we gewerkt aan onze eindstage in Vlaanderen, die ook steeds dichterbij komt! Vanmiddag trekken we richting Jacana Amazon Wellness Resort, waar er een heuse PoolParty zal plaatsvinden. Daarna worden we met feestbussen naar Zsa Zsa Zsu gebracht, waar de Nederlandse DJ's Two Crooks zullen optreden. We zijn benieuwd! Volgende week kan je ons van maandag tot en met zaterdag (en van 's ochtends vroeg tot en met 's avonds laat) vinden op het kinderboekenfestival in Paramaribo! Het is tijd geworden om jullie even te berichten over mijn fantastische week!
Vorige zaterdag gingen we met z'n allen zwemmen in het Krasnapolsky Hotel, bovenop het dak! Daarna liet ik Pieter de Palmentuin zien en Zus&Zo ontdekken. Die zondag heb ik ook even heerlijk kunnen slapen. Pieter en ik trokken voor een nachtje naar Torarica Eco Resort Inn. Het was enorm fijn om eens te kunnen slapen in een bed dat groot genoeg was voor mij en een degelijke matras had. Zo was ik helemaal uitgerust om aan de nieuwe (korte) schoolweek te beginnen. Op maandag hadden we nog een extra dag vrij, omdat het Chinees Nieuwjaar was. Welkom in het jaar van de aap! Op woensdag mochten we onze eerste drie lessen van ons muzisch project geven. Dat verliep niet altijd even vlot. Om te beginnen, hebben we hier maar 30 minuten per les, terwijl we in Vlaanderen meestal 50 of 75 minuten hebben. Op die tijd is het heel moeilijk om een les op te bouwen die bestaat uit de verschillende opbouwende fases, zoals we zien in de opleiding én om tot een mooi eindresultaat te komen dat kan worden gebruikt op de slotshow die we moeten verzorgen. Ook lijkt het ons dat de juf niet helemaal is opgezet met onze muzische aanpak. Ze probeert steeds haar eigen invloeden en stijl erin te verwerken, wat niet altijd een gunstig effect heeft. Ik voel me hierdoor toch wel wat beperkt in mijn lesgeven en vooral in het uitwerken van een degelijke muzische les. In het eerste leerjaar gaven we bewegingsexpressie, wat voor hen helemaal nieuw was. Wegens de korte lesmomenten, was er ook weinig tijd en ruimte voor veel opwarming, waardoor het allemaal nogal wat onwennig verliep. Volgende week gaan we hierop verder. In het tweede leerjaar gaven we muzische taalgebruik, waarbij de leerlingen een slogan à la 'Hakuna Matata' mochten bedenken. Om hen goed te ondersteunen, gaven we hen een onderbouw met lettergrepen om uit te kiezen. Toch bleek het voor sommigen nog heel moeilijk om een woord te vormen dat helemaal niet bestaat. Gelukkig lieten enkele andere leerlingen alle remmen los en kwamen er ook een heleboel mooie levenswijsheden uit. In het zesde leerjaar gingen we voor muziek. We leerden hen een lied aan (Hoepel op, Simba) dat in twee groepen tegenover elkaar wordt gezongen, wat een ambiance! Om alle energie van die dag even te kunnen loslaten, gingen Pieter en ik die middag gaan ontspannen in de zoo. We zagen een heleboel prachtige dieren, vaak van heel dichtbij. Ik had nog nooit op een metertje afstand van een jaguar gestaan. En ook de aapjes slingeren daar vrij in de bomen. Met al deze indrukken, kropen we die avond vroeg in bed, want de volgende dag moesten we al om 5u vertrekken naar Coronie, wat een kleine 3 uur rijden is van Paramaribo. We waren daar vrijwilliger op het kinderboekenfestival. Onze taak? Leerlingen begeleiden op computers. Vele leerlingen hebben nog nooit met een computer gewerkt. Wij gaven hen een korte inleiding aan de hand van Paint (we ontdekten enkele echte kunstenaars), puzzels en andere spelletjes. De volgende dag trokken we de natuur in en gingen we gaan wandelen in het natuurpark Peperpot. Ook daar zagen we vele dieren van dichtbij. We kwamen enkele slangen tegen, er slingerden aapjes boven ons hoofd en er passeerden nog enkele onbekende diertjes de revue. Dit weekend was het dan alweer tijd om afscheid te nemen van mijn lieve vriend. Het waren 10 fantastische dagen en ik was blij dat ik me toch weer even thuis kon voelen. De dag erna vlogen we alweer in ons schoolwerk (een afleiding die meer dan welkom was). We gingen aan de slag met de volgende muzische lessen en onze slotshow. To be continued... Ik heb een drukke, maar ongelooflijk interessante week achter de rug. Maandag liepen we een dagje mee met de juf van muziek. Waarom? Omdat we eindelijk kunnen beginnen aan onze concrete opdracht! We gaan dus werken rond muzische vorming. Daarvoor mogen we in 5 klassen op de Sint-Bernadetteschool één van de 5 muzische vakken geven (meerdere lessen wellicht). Het gaat dan over muziek, beeld, bewegingsexpressie, muzisch taalgebruik en drama. We werken bij alle lessen in het thema van The Lion King (the lion sleeps tonight), waardoor we op 24 februari een slotshow geven voor de hele school met de 5 klassen waarin we werkten. Maar dus, die maandag zagen we heel wat muziek. Ik post de komende dagen hopelijk ook nog een filmpje van de muzieklessen. De lessen bestaan uit twee delen, namelijk zang en blokfluit spelen. Het was heel interessant om in de lagere klassen de kinderen te zien oefenen op losse noten, terwijl de hogere jaren dan weer 'Mieke hou je vast aan de takken van de bomen' voor ons speelden. De liedjes waren heel divers, maar toch helemaal anders dan hier. Zo zongen de leerlingen Caraïbische liederen (Ah write me love letter), Surinaamse, Nederlandse, Engelse, ... Ook hebben de kinderen hier meer gevoel voor ritme dan bij ons in Vlaanderen. Velen kunnen ook djembé spelen. Dinsdag hadden we een vrije dag en hebben we thuis pannenkoeken gebakken voor Lichtmis. 's Avonds zijn we met onze buurman Jan Willem naar Mirosso, een Javaans restaurant gegaan. We hebben er heerlijk en heel veel gegeten. Verder die week namen Thalia en ik ook nog enkele keren het eerste leerjaar ("Leerjaar 3") over, omdat de juf afwezig was. Wat een avontuur. De klas was heel druk, liep de hele tijd rond, luisterde niet en lachte ons vaak letterlijk uit in ons gezicht. Dat was enorm wennen de eerste dag. We waren helemaal op wanneer we thuiskwamen.
Dag dag erna liepen we mee met de tekenjuf, waar de leerlingen carnavalsmaskers mochten tekenen. Daarna werden we weggeroepen om ... het eerste leerjaar opnieuw over te nemen. Gelukkig wisten we al wat er ons te wachten stond. We kregen geen onderwerpen om te geven in die klas, dus we besloten om op basis van enkele dobbelstenen wiskunde-oefeningen aan te brengen. Het ging gepaard met heel wat geroep, maar ik vind dat we het toch een succes mochten noemen! Ik mocht ook nog even mijn eigen stageklas overnemen (Leerjaar 5). Ook hier kreeg ik geen lesonderwerpen. Ik heb ze een spreekoefening laten maken (Plots was de actieve kern wel heel stil) en zijn dan overgeschakeld op muziek. Ik ging met een erg tevreden gevoel naar huis! Op donderdag is mijn vriend Pieter ook geland, ik laat hem de komende dagen dus vele stukjes zien van Paramaribo! Op vrijdag gingen we ook allemaal samen naar de Sint-Bernadetteschool om carnaval te vieren. Ook Pieter en Angelo, de vriend van Phebe, waren van de partij. Er stond een optocht door de stad gepland, maar deze werd last minute tegengehouden door de Rooms Katholieke instantie. Het feest bleef dan maar op de speelplaats. Er kwam een DJ om muziek af te spelen en we konden genieten van de danskwaliteiten van de Surinaamse leerlingen! Terwijl er bij ons vaak muziek als K3, Justin Bieber, de Kabouterdans, Waar is dat feestje, ... wordt gespeeld, zingt iedereen hier uit volle borst mee met Drinking from the bottle, Helemaal naar de kl*ten, Twerk it, ... gezongen. Quote van de dag? "That awkward moment when your pupils can twerk better than you". Ai. Het is al een drukke week geweest, ik schrik ervan dat ik al een weekje niet meer geschreven heb, dringend tijd om nog eens in mijn pen te kruipen! Wat is er intussen zoal gebeurd? Ik haal er even het belangrijkste uit. 1. We hebben onze visumverlenging gekregen! Dinsdag trokken we richting Vreemdelingendienst om ons visum te laten verlengen, zodat we niet al voor 16 maart zouden moeten terugkeren. Gelukkig was dit geen probleem! We hebben dit dan maar gevierd met een bezoekje aan de McDonald's om daarna nog even te gaan shoppen in de Hermitage Mall. 2. Thalia en ik mochten op woensdag een voetbaltoernooi begeleiden. Dit omwille van de scholencompetitie. Enkele scholen nemen het tegen elkaar op (regionaal niveau) en de winnaar van een bepaalde regio gaat dan door naar een hoger niveau. Dit was jammer genoeg niet het geval voor de Sint-Bernadetteschool. Zowel het meisjesteam, waar ik mee meeging, als het jongensteam, dat Thalia begeleidde, verloor. Het was wel een leuke ervaring! Later die dag hadden we ook het genoegen om naar huis te mogen fietsen in een tropische regenbui! Steeds even schrikken, maar uiteindelijk is het een deugddoende verkoeling. 3..Thalia en ik vervingen juf Grazita in het 2e leerjaar. We kregen gisteren (wonder bij wonder eens niet 5 minuten op voorhand) te horen dat juf Grazita vandaag een dagje vrij had genomen en wij haar dus zouden vervangen. We gingen die namiddag dus aan de slag met de lesonderwerpen en waren er helemaal klaar voor! Tot... die donderdag zelf... Na 10 minuten in de klas te zijn, wisten we direct waarvoor we die dag stonden. De leerlingen waren erg rumoerig en wild. Er werd weinig aandacht geschonken aan wat we zeiden enerzijds, maar anderzijds stond er wel steeds een leerling of 5 aan je mouw te trekken. De kwaliteit van onze lessen lag hierdoor ook heel erg laag. We probeerden van alles en gingen over tot leerlingen buiten zetten, vooraan plaatsen, achteraan plaatsen, positieve bekrachtiging, namen noteren op bord, stilleggen van de klas voor langere tijd, ... Niets leek te helpen. We zijn ook helemaal schor geroepen. De juf uit de klas ernaast is twee keer langsgekomen om de orde te proberen herstellen, maar helaas zonder effect. Ook waren er een heleboel onverwachte omstandigheden, wat zeker geen positieve bijdrage was aan deze rommelige dag. Iets waar ik me eigenlijk steeds minder en minder druk in maak, ik ben het intussen gewoon dat iedereen te pas en te onpas de klas binnenkomt of verlaat of dat er last-minute nog iets moet gebeuren of verandert. Wat staat er deze middag op ons programma? We gaan op zoek naar manieren om de klas beter in de hand te houden, zodat de leerlingen zeker ook het plezier in de lessen kunnen ontdekken en aan het leren kunnen gaan. Ik denk dat het ook zeker belangrijk is om in ons achterhoofd te houden dat de leerlingen hier niet gewoon zijn aan onze manier van lesgeven. In Suriname moeten ze vooral klassikaal antwoorden en reproduceren. Ook werken we deze middag nog aan onze onderzoeksopdracht, die eindelijk vastligt. We gaan werken rond de muzische werking in de school. Hoe dat precies vorm zal krijgen, zal later nog moeten blijken. We weten alleen dat er een juf is die tekenles, handenarbeid en muziekles geeft. Ook beginnen we te brainstormen over onze lessen voor de eindstage in Vlaanderen, het zal er sneller zijn dan we denken! Gelukkig staat er ook nog wat ontspanning op het programma. Op donderdagen zetten we een stapje in de wereld. Ook gaan we dit weekend nog eens richting zwembad. Vorige week trokken we naar '@ZIN', waar we even heerlijk konden afkoelen. We tellen ook allemaal af naar volgende week, want dat is onze 'Week van het bezoek'. Mijn vriend Pieter en de vriend en mama van Phebe zakken af naar Paramaribo! Spannend! We houden jullie op de hoogte! Ook een dikke merci aan mijn lieve vrienden en familie die steeds klaarstaan voor mij, al is het vanop een grote afstand! :-) Ik schrijf jullie nog even een blogberichtje, op een warme donderdagavond.
In Vlaanderen zou je me op dit moment van de dag (het is hier nu bijna 20u) meestal voor de televisie kunnen vinden. Languit, met een zak chips en mijn smartphone bij de hand. Hier is dat net iets anders. Mijn smartphone heb ik bij de hand, maar aangezien het hier 4uur vroeger is dan in Vlaanderen, ligt bijna iedereen thuis al te knorren. We brachten ook enkele films mee op een harde schijf en hebben via vtm.be naar de eerste aflevering van 'Wij zijn K3' kunnen kijken, maar dat is natuurlijk niet helemaal hetzelfde. Ook is het een enorme aanpassing voor mij om niet elke 5 minuten van de dag te beginnen sneukelen (simpelweg omdat mijn huisgenoten andere gewoontes hebben en er niet zoveel in huis is). Bij deze ook: 'Je hebt gelijk, mama, ik mis mijn zak chips al!' Is het hier dan kommer en kwel? Uiteraard niet, we zitten met z'n vieren dan gezellig op ons terras iets te drinken of gaan vroeg slapen (wat me maar niet lukt). Maar vandaag is zo'n dag, dat ik toch zin heb in een knus tv-avondje. Hoe verliep de rest van mijn dag? Ik schets even kort het verloop van dag 2 op de Rooms-Katholieke Sint-Bernadetteschool. Om 7u55 start de vlaggenparade. Alle leerlingen staan in rijen rond een vlaggenmast. De vlag wordt gehesen door enkele leerlingen, terwijl iedereen het volkslied van Suriname zingt. Daarna volgde een mededeling van de directeur dat er van iedereen een financiële bijdrage verwacht wordt voor de wijding van de nieuwe bisschop Choennie op zondag 24 januari. Na een korte les, verzamelde iedereen op de speelplaats om dan uiteindelijk naar de kerk te trekken, op het schoolterrein. Daar verscheen een Nederlandse pater ten tonele. Er werd gezongen, over de duivel gepraat, we werden met wijwater besprenkeld, ... Er werden ook enkele Bijbels uitgedeeld onder de leerlingen die ze per rij 'zelf moesten verdelen', wat uiteraard een tot chaos leidde. Na de misdienst, gingen we terug naar de klas om de lessen te hervatten. We lazen onder andere een lange tekst over de bisschopwijding. Ook vandaag gaf ik onverwacht een lesje. Juf Susan vroeg ineens of ik de schrijfles wou geven. Ik was natuurlijk blij dat ik iets kon doen, al was het volgens haar manier. Ik schreef een zin op bord, één leerling moest de zin daaronder overschrijven, daarna werden alle fouten hieruit gehaald en schreven de leerlingen de zin in hun schrift. Het valt me op hoe groot de focus op fouten hier is. Deze worden erg benadrukt, meestal klassikaal. Het voelt soms een beetje als een schandpaal... Hieronder even een schematisch verloop van een schooldag. 7u55: Vlaggenparade 8u00: Naar de klas. Starten met een kruisteken, Weesgegroet Maria en een kruisteken. +- 10u00: Wanneer er buiten met de bel gerinkeld wordt, stoppen de lessen. De leerlingen maken een kruisteken, gevolgd door een gebed over eten en drinken en nog een kruisteken. Daarna gaan de leerlingen naar buiten en wordt er ook een maaltijd gegeten op de speelplaats. Ofwel hebben de leerlingen zelf boterhammen mee, ofwel kunnen ze eten kopen op school. Dit zijn gerechten zoals rijst en kip, frietjes, ... in een potje. +- 10u20: Er wordt gebeld en de leerlingen gaan naar de rij. Ze gaan terug naar de klas en maken opnieuw een kruisteken, er klinkt een gebed over eten en drinken en nog een kruisteken. 12u45: De school is uit. Uiteraard wordt er ook nu gebeden. Er wordt alweer gestart met een kruisteken, dan volgt er een gebed over het veilig thuiskomen en er wordt afgesloten met een kruisteken. Morgen trekken we naar Mongoe, in het oosten van Suriname, om een presentatie bij te wonen van studenten over landbouw. Ik kruip alvast mijn bed in, zodat ik goed wakker ben morgen! De warmte is erg uitputtend. Ik deed na school zelfs een middagdutje! Hoewel de vele muggenbeten en de jeuk en pijn die ermee gepaard gaat, er natuurlijk ook wel voor iets tussenzitten. ;-) Zoals je in mijn vorig blogbericht kon lezen, zijn we naar het CPI geweest, waar we onder andere meer informatie kregen over de komende stageperiode. We zullen tot en met 22 maart stage lopen in de Sint-Bernadette school. Thalia en ik stonden eerst op de Fatimaschool, maar we zijn dus veranderd en staan nu samen met Phebe en Annelyn! :-) Ook kregen we een heleboel andere activiteiten toegeworpen, zoals twee keer deelnemen aan een kinderboekenfestival en een binnenlandse stage. We hebben er ongelooflijk veel zin in! We lopen hier stage van maandag tot en met donderdag, telkens van 8u tot en met 12u45, wegens het warme weer. Op vrijdag krijgen we tijd om aan onze opdrachten voor Arteveldehogeschool te werken. Wat hebben we intussen nog uitgespookt? We zijn een fiets gaan huren! Wat een avontuur... Intussen hebben we er al enkele fietstochtjes opzitten, maar die verliepen niet zoals in Vlaanderen! Eerst en vooral rijdt men hier links, omdat Suriname een voormalige kolonie van Engeland is geweest. Er wordt hier ook amper met de fiets gereden, dus er zijn geen fietspaden. Ook is het merendeel van de chauffeurs een echte "cowboy" zoals wij dat noemen in Vlaanderen. Auto's passeren vaak op enkele centimeters afstand. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen. Zo hebben we al een paar keer meegemaakt dat een auto de baan blokkeerde om ons te laten oversteken. Gisteren aten we ook onze allereerste échte maaltijd. Nu pas, zou je denken? Dat komt omdat we al veel problemen hadden met de microgolfoven en het vuurtje. We hebben genoten van onze kip met rijst en groentjes! De rest van de avond verliep voor mij iets minder aangenaam. Ik heb een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis, omdat mijn muggenbeten (het zijn er intussen 53 op mijn benen) heel veel pijn deden en jeukten en ze ook bloedrood en paars uitsloegen. Resultaat? Ik kreeg een cortisonespuit in mijn billen geprikt en ik bracht daarna een bezoekje aan de apotheker, waar ze trouwens een wachtkamer hebben! Vandaag hebben we onze dag gestart met het vieren van de verjaardag van Annelyn! We hadden croissants voorzien, maar aangezien de microgolfoven het alweer liet afweten, zijn het 'bokes met choco' geworden. Daarna trokken we voor het eerst naar onze stageschool, waar de kennismaakten met alle leerkrachten en klassen, en uiteraard de directie. We mochten een stageklas kiezen, om de komende weken in door te brengen. Mijn keuze is uitgegaan naar leerjaar 5, wat in Vlaanderen overeenkomt met het 3e leerjaar. Ik probeer me de komende dagen te settelen in de klas van juf Susan, samen met haar 30 leerlingen. Ik weet nog niet precies wanneer ik moet beginnen lesgeven, maar ik heb vandaag al een voorproefje gehad. Juf Susan vertelde me dat ik na de pauze een leeslesje mocht geven. De lessen verlopen hier wel anders dan in Vlaanderen. De theorie wordt op bord geschreven en de leerlingen nemen die over in een schrift. Dan is het wachten tot iedereen klaar is om te beginnen aan de volgende les. De klas stond vaak op stelten, naar mijn mening, maar juf Susan haar grens ligt duidelijk een pak hoger. Benieuwd wat de komende dagen zullen brengen! De rest van deze avond gaan we doorbrengen in het centrum van Paramaribo, waar we de verjaardag van Annelyn gaan vieren! P.S.: Ik heb intussen een Surinaams telefoonnummer, wie dit graag heeft, laat gerust iets weten! Dit is het huisje waar wij de komende maanden verblijven. Het witte gedeelte, is waar wij logeren. In het oranje gedeelte zullen Pieter en de vriend en mama van Phebe logeren binnen enkele weken!
Op de voorgrond kan je mijn fiets met terugtraprem zien, ook dat is even wennen! |
AuteurYentl van De Keere Archieven
April 2016
Categorieën |